Zakończył się 5-letni III Synod Diecezji Sandomierskiej

– Dzisiejsza liturgia słowa odnosi do nich słowa psalmu, mówiące, że cenna jest przed Panem śmierć jego wyznawców. Przyznali się do Chrystusa wtedy, kiedy trzeba było za to zapłacić życiem. Nie ulękli się w obliczu prześladowań, pomni na słowa Jezusa przypomniane w Ewangelii. „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle”. Męczennicy Sandomierscy wpisali się w długi szereg męczenników za wiarę, począwszy od pochodni Nerona aż po męczenników XXI wieku. Kiedy słyszymy o prześladowaniach chrześcijan, większość z nas odnosi te fakty do pierwszych wieków istnienia Kościoła, ale przecież wiadomo, że prześladowań nie brakowało w żadnej epoce historii Kościoła. Również współcześnie ludzie cierpią, giną za wiarę – mówił kaznodzieja.

– Wydaje się, że główna przyczyna tej wielkiej niechęci, tych ciągle powtarzających się prześladowań tkwi w obawie przed wyzwalającą mocą Chrystusowej nauki. Człowiek bowiem, który uwierzył, że Chrystus jest drogą, nie pozwoli się sprowadzić na manowce złudnych obietnic. Nie uwierzy w perspektywę rozwiązania wszystkich problemów. Człowiek, który wędruje przez życie w blasku Chrystusowej prawdy, nie da wiary wykrętnym tłumaczeniom, że każdy ma swoją prawdę, że nie da się dociec, co jest dobre, a co złe, bo wszystko zależy od punktu widzenia i zaistniałych okoliczności. Człowiek, który uwierzył, że Chrystus jest życiem, staje z podniesionym czołem, nawet w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa. Nie boi się nawet tych, którzy zabijają ciało, bo wie, że duszy zabić nie mogą – tłumaczył metropolita lubelski.

– Dzień dzisiejszy jest kulminacją procesu, który trwał przez 5 lat. Był to czas gromadzenia przez biskupa całego Ludu Bożego, kapłanów i wiernych, celem wsłuchiwania się w to, co mówi Boży Duch do Kościoła, celem szukania odpowiedzi na trudne wyzwania współczesności. Tradycja synodalna zakorzeniona jest w Kościele już od pierwszych wieków. Znaczenie synodu diecezjalnego od strony prawnej i duszpasterskiej zostało potwierdzone na Soborze Watykańskim II. Ojcowie soboru rozumieli synod nie tylko jako zgromadzenie, które kształtuje lokalne prawo Kościoła, ale przede wszystkim jako skuteczne narzędzie odnowy duszpasterskiej. Synod ma za zadanie pogłębić życie religijne, pobudzać działania duszpasterskie, promować świętość kapłanów i wiernych, do której jesteśmy wszyscy wezwani. Soborowa nauka o Kościele jako Ludzie Bożym pozwoliła widzieć synod jako wspólną drogę, ponieważ posługa biskupa nie może być wypełniana w sposób odizolowany, lecz w duchu wspólnoty, w łączności z całym Ludem Bożym. Wszystko po to, żeby nieść światło Ewangelii. Nieść to światło ludziom trzeciego tysiąclecia chrześcijańskiej wiary. Synod diecezjalny należy rozumieć jako szansę na pogłębioną diagnozę rzeczywistej sytuacji Kościoła lokalnego, jako miejsce przygotowania duszpasterskiego planu, pomoc w odnowie życia chrześcijańskiego – wyjaśniał hierarcha.